Genç Yesevi İman+İslam+Aksiyon
Bir gün Şakîk, Hâtime bir soru sordu: Otuz senedir benimle berabersin, bu süre içinde benden ne öğrendin? Hâtim el-Esam şöyle cevap verdi:
1)İnsanların birbirini kötülediğini ve haklarında gıybet ettiğini gördüm. Bunun sebebinin ise para, mevki ve bilgi hususlarında birbirlerine duydukları hasetten kaynakladığını anladım. Allah-u Teâlâ’nın şu ayeti kerimesi üzerinde düşündüm:’ Dünya hayatında onların arasında maişetlerini taksim eden Biziz.’ Bunun üzerine bildim ki taksimi ezelden gerçekleştiren Allah-u Teâlâ’dır, böylece kimseye haset etmedim ve Allah-u Teâlâ’nın taksimine razı oldum.
2)Bazı sebeplerle insanların birbirine düşmanlık ettiğini gördüm: Allah Teâlâ’nın şu ayetini aklıma getirdim:’ Şeytan sizin bir düşmanınızdır, siz de onu düşman belleyin.’ Böylece anladım ki şeytandan başka kimseye düşmanlık etmek caiz değildir.
3) Herkesin yaratılmışlardan bir şeye tutunup ona güvendiğini gördüm; kimisi paraya, kimisi mal ve mülke, bazısı meslek ve sanata, bazısı da kendileri gibi insanlara dayanıyordu. Allah-u Teâlâ’nın şu ayetini hatırladım:’ Her kim Allah’a tevekkül ederse O ona yeter. Allah’tır emrini yerine getiren. Allah her şeye bir ölçü tayin etmiştir.’ Bunun üzerine Allah-u Teâlâ’ya tevekkül ettim.
4)Bütün insanların dünyanın çer çöpünü toplamak için koşuşturduğunu ve avuçlarında onu sımsıkı koruduğunu gördüm. Allah Teâlâ’nın şu kelamı aklıma geldi: ‘Sizin yanınızdaki fena bulur, yok olur: Allah’ın yanındaki ise bakidir.’ Bunun üzerine dünyadan elde ettiklerimi Allah Teâlâ katında bir hazine olsun diye Allah Teâlâ’nın yolunda sarf ettim, fakire dağıttım.
5) Herkes aşırı bir gayretle rızık ve geçimleri için çalışıp çabalıyor, öyle ki bu hususta şüpheli ve haram olan şeylere giriyor, kendilerini alçaltıyor, değerlerini küçültüyorlar. Şu ayet gözümün önüne geldi:’ Yeryüzünde hiçbir canlı yoktur ki onun rızkı Allah’a ait olmasın.’ Böylece bildim ki rızkım Allah’a aittir. Buna kefil olan Allah-u Teâlâ’dır. Bunun üzerine ibadetle meşgul oldum. Bunun dışındaki şeylerden arzumu kestim.
6) Halkın hevâlarına uyduğunu, nefislerinin arzularını derhal yerine getirdiklerini gördüm. Allah-u Teâlâ’nın şu buyruğunu düşündüm:’ Rabbinin makamından korkan ve nefsini hevâsından alıkoyan için Cennet varılacak yerdir.’ Daha sonra iyice kanaat getirdim ki Kur’an hak ve sadıktır; böylece nefsimin arzuları hilâfına yöneldim. Onunla mücadeleye ve onu isteklerden uzaklaştırmaya giriştim, ta ki Allah Teâlâ’ya boyun eğip kulluk etmeye razı olsun.
7)Halka baktım, her biri bir sevdiği, bir mâşuku olduğunu gördüm. Bu sevilenlerin bazısı kişiye ölüm döşeğine kadar, kimisi de kabrin başına kadar eşlik ediyor; daha sonra hepsi geri dönüp kişiyi tek başına bırakıyor, hiçbiri kabre onunla birlikte girmiyordu. Düşündüm ve dedim ki: İnsanın en hakikatlisi sevdiği, kabre onunla birlikte giren ve orada onunla birlikte arkadaşlık edendir. Salih ameller dışında böylesine rastlamadım, böylece onu mezarımda bana bir aydınlık olsun, benimle arkadaş olup tek başına bırakmasın diye kendime dost edindim.
8)Bazı insanların, şeref ve izzetlerinin kaynağının aşiret ve akrabalarının çok sayıda oluşunda yattığını zannettiklerini ve bununla gururlandıklarını gördüm. Kimilerinin de şeref ve izzetin, servet ve evladın çokluğunda yattığını düşündüklerini ve bunlarla övündüklerini gözledim. Diğer bazılarının da bu özelliklerin insanların mallarını gasp etmek, onlara zulmetmek ve kanlarını dökmekle gerçekleştiğine inandıklarını bir grup insanında şeref ve izzeti, serveti lüzumsuzca harcayıp onu israf etmekte bulduklarını gördüm. Allah Teâlâ’nın şu ayetini hatırladım:’ Allah katında en üstününüz, en çok takva sahibi olanınızdır.’ Böylece takvayı seçtim. Kuran’ın hak ve sadık olduğuna inandım. Bu insanların zanlarının ve kuruntularının tamamen yanlış, batıl olduğuna kanaat getirdim.
Hakikaten ibret alınması gereken müthiş bir yazı